In een Nepalese krant - de Nepali Times - vond ik dit getuigenis van een christen uit Kathmandu, die op het moment van de aardbeving in Kapan in de kerk zat. Deze kerk hield samenkomsten op de 6e verdieping van een 7 verdiepingen tellend gebouw.
Hij (Arun Moktan) een 30-jarige taxichauffeur, die deel uitmaakt van deze gemeente vertelt wat er gebeurde op het moment van de aardbeving.
Op het moment dat de aardbeving begon lagen ze geknield in gebed. Iedereen sprong op en begon te roepen, maar niemand rende naar buiten, dat had namelijk helemaal geen zin, we zouden nooit op tijd uit het gebouw gekomen zijn, vanaf de 6e verdieping was dat te ver. De voorganger vroeg hen kalm te blijven.
Toen binnen een paar seconden leek het wel of het gebouw even opgetild werd en daarna terugviel. 26 gelovigen vonden hierbij de dood en 49 werden gewond, waaronder Arun.
Arun probeerde zich vast te houden aan een deur, en bad tot God om bescherming. "We werden allemaal bedolven onder het gruis en de stenen" zei hij, "Ik had geluk dat ik het overleefde."
Hij liep wel een armbreuk op en zijn taxi die buiten bij de kerk stond, was total-loss door alle stenen en gruis die er op waren gevallen. Desondanks, ondanks deze verschrikkelijke gebeurtenis, gaf Arun heel duidelijk aan: IK HEB MIJN GELOOF BEHOUDEN!
Het hele verhaal kunt u lezen in de Nepali Times (klik hier).
(foto's Nepali Times)
